نفریت به عشق من و تو

غربت من هر چی که هست

از با تو بودن بهتره

آخر خط زندگیم

این نفسای آخره

وقتی دارم با هر نفس

از این زمونه سیر میشم

وقتی با یه زخم زبون

از این و اون دلگیر میشم

این آخره راه دیگه

باید که تنها بمیرم

تنها تو اوج بی کسی

تو غربت آروم بگیرم

باید برم باید برم

باید که بی تو بپرم

آخ که چه سنگین میزنه

این نفسای آخرم

سکوت من نشونه

رضایتم نیست ، میدونی

گلایه هامو می تونی

از توی چشمام بخونی

بگو آخه جرمم چیه

که باید این جور بسوزم

هیچی نگم ، داد بزنم

لبامو رو هم بدوزم

در به در غزل فروش

منم که گیتار میزنم

با هر نگاه به عکست انگار

من خودمو دار میزنم

نفرین به عشق و عاشقی

نفرین به بخت و سرنوشت

به اون نگاه که عشقتو

تو سرنوشت من نوشت

نفرین به من ، نفرین به تو

نفرین به عشق من و تو

به ساده بودن منو

به اون دل سیاه تو

نفرین به عشق و عاشقی

نفرین به بخت و سرنوشت

به اون نگاه که عشقتو

تو سرنوشت من نوشت